The Violent Poise

It was the time when my senses were engaged in doing the terrible task of fabricating non-sense vagaries. While stealing defeats time and again from jaws of victory I did not realise that I had come to a lonely place full of people. These are the people who happen to be entities of same category of species that I am. But why do I don’t have a bit of ado about them is a perplexing phenomenon that haunts my cells in neural space.

These cells are engaged in a complex process of sustaining life in hostile environment bounded by complex realities and perspectives generated by the complex processes we do at every moment that passes by. The choices we make for ourselves reflect themselves at large in an apparently invisible manner upon the very dynamics of our environment which precisely had us made choices in the first place. The chaos that are underneath this blanket of equilibrium disillusion even an extra ordinary eye but the fact remains that the calm composed sea exhibits its true nature only when tide comes.
The composure of the aggressive nature of human being to be the best continues through eternity which brought me to a shore where I could see nothing but the waves that flooded my soul with blood.

I could see my vision and it struck me like a thought. The thought was an eternity in itself, tempting to the point that one could immerse himself in his own.
Now I know everything is vanity, the vanity itself is.

Round Globe

The globe was round. Gautam Buddha came and went. The globe was still round. Emperor Ashoka came and went. The globe was still round. Akbar came and went. The globe was still round. Robert Clive came and went. The globe was still round. Rabindarnath Tagore came and went. The globe was still round. Mahatama Gandhi came and went. The globe was still round. Jamsetji Tata came and went. The globe was still round.

The globe was round, it is round, and it will remain round. But one thing will always change shape; that is the “perspective”. The very simple thing that makes one what he is and what he is not, is “perspective”. This so seemingly very little thing drives the evolutionary dynamics of every aspect of environment around us. The point to be noticed is that perspective itself is not a cause. It is just a symptom resulted from a cause essential for its sustenance. The cause of all the conflicts and accords in the head comes down to one thing: “curiosity”. Let Seth Godin take on from here.

Seth Godin has beautifully analysed the state of curiosity


Mirchaan De Pattar

A punjabi work by Shiv Kumar Batalwi(ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ)


ਮਿਰਚਾ ਦੇ ਪੱਤਰ



ਪੁਨਿਆ ਦੇ ਚੱਨ ਨੂ ਕੋਈ ਮੱਸਿਆ

ਕੀਕਣ ਅਰਘ ਚਢਾਏ ਵੇ,

ਕਿਉ ਕੋਈ ਡਾਚੀ ਸਾਗਰ ਖਾਤਰ

ਮਾਰੂਥਲ ਛਡ ਜਾਏ ਵੇ...


ਕਰਮਾ ਦੀ ਮੇਹੰਦੀ ਦਾ ਸੱਜਣਾ

ਰੰਗ ਕਿਵੇ ਦੱਸ ਚੜੱਦਾ ਵੇ,

ਜੇ ਕਿਸਮਤ ਮਿਰਚਾ ਦੇ ਪੱਤਰ

ਪੀਠ ਤਲੀ ਤੇ ਲਾਏ ਵੇ


ਗਮ ਦਾ ਮੋਤੀਆ ਉਤਰ ਆਇਆ

ਸਿਦਕ ਮੇਰੇ ਦੀ ਨੈਣੀ ਵੇ

ਪਰੀਤ-ਨਗਰ ਦਾ ਔਖਾ ਪੈੰਡਾ

ਜਿੰਦੜੀ ਕਿੰਜ ਮੁਕਾਏ ਵੇ


ਕਿੰਕਰਾ ਦੇ ਫੁੱਲਾ ਦੀ ਅੜਿਆ

ਕੌਣ ਕਰੇੰਦਾ ਰਾਖੀ ਵੇ

ਕਦ ਕੋਈ ਮਾਲੀ ਮਲਿਆ ਉਤੇ

ਹਰੀਅਲ ਆਣ ਉਡਾਏ ਵੇ


ਪੀੜਾ ਦੇ ਧਰਕੇਨੇ ਖਾ ਖਾ

ਹੋ ਗਏ ਗੀਤ ਕਸੈਲੈ ਵੇ

ਵਿਚ ਨੜੋਏ ਬੈਠੀ ਜਿੰਦ

ਕੀਕਣ ਸੋਹਲੇ ਗਾਏ ਵੇ


ਪ੍ਰੀਤਾ ਦੇ ਗਲ ਛੁਰੀ ਫਿਰੇੰਦੀ

ਵੇਖ ਕੇ ਕਿੰਜ ਕੁਰਲਵਾ ਵੇ

ਲੈ ਚਾੰਦੀ ਦੇ ਬਿੰਗ ਕਸਾਈਆ

ਮੇਰੇ ਗਲੇ ਫਸਾਏ ਵੇ


ਤੜਪ ਤੜਪ ਕੇ ਮਰ ਗਈ ਅੜਿਆ

ਮੇਲ ਤੇਰੇ ਦਿ ਹਸਰਤ ਵੇ

ਐਸੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਜੁਲਮੀ ਰਾਜੇ

ਬਿਰਹੋ ਬਾਣ ਚਲਾਏ ਵੇ


ਚੁਗ ਚੁਗ ਰੋੜ ਗਲੀ ਤੇਰੀ ਦੇ

ਘੁਗਣੀਆ ਵੱਤ ਚਬ ਲਏ ਵੇ

ਕਠੇ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਮੈਂ ਤੀਲੇ

ਬੁੱਕਲ ਵਿਚ ਧੁਖਾਏ ਵੇ


ਇਕ ਚੁਲੀ ਵਿ ਪੀ ਨਾ ਸਕੀ

ਪਿਆਰ ਦੇ ਨਿਤਰੇ ਪਾਣੀ ਵੇ

ਵਿਹੰਦਿਆ ਸਾਰ ਪਏ ਵਿਚ ਪੁਰੇ

ਜਾ ਮੈਂ ਹੋੰਠ ਚੁਹਾਏ ਵੇ