ਚੁਪ-ਚੁਪੀਤੇ ਕਾਂ

ਕਦੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕੇ ਬਨੇਰੇ ਤੇ ਕਾਂ ਚਿਨ੍ਘਾੜਾ ਪਾਈ ਰਖਦੇ ਸੀ !

ਤੇਰੀ ਟੁੱਟੀ ਚੁੜੀ ਦਾ ਕੀ ਤੇ ਤੇਰੀ ਕਿੱਕਲੀ ਦੀ ਤਾੜ ਦਾ ਕੀ

ਤਿਹਾਈ ਨਜ਼ਰ ਮੇਰੀ ਲਈ, ਤੇਰੇ ਲੌਂਗ ਦੀ ਲਸ਼ਕੋਰ ਤਕ ਲੇ ਔਂਦੇ ਸੀ !

ਜੋ ਖਹਿੜੇ ਪੈ ਪੈ ਸੁਣਾਂਦੇ ਸੀ, ਹੁਣ ਮੈਥੋਂ ਸੁਨੇਹੇ ਹਾੜੇਆ ਦੇ ਘਲਾਂਦੇ ਨੇ !

ਬਨੇਰੇ 'ਤੇ ਤਾਂ ਔਂਦੇ ਨੇ ਪਰ

ਹੁਣ ਕਾਂ ਵੀ ਚੁਪ-ਚੁਪੀਤੇ ਫੇਰਾ ਪਾ ਮੁੜ ਜਾਂਦੇ ਨੇ !!

ਕਦੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕੇ ਪੋਹ ਫੁਟਦੀ ਬਾਂਗਾਂ ਦੇਂਦੀ ਸੀ !

ਖੂਹ ਦੇ ਟਿੰਡ ਧੌਣ ਤੇਰੀ ਵਾਂਗ

ਝੂਟੇ ਖਾਂਦੇ, ਤੇਰੀ ਸਧਰਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਂਦੇ ਸੀ !

ਹੁਣ ਅੰਗੜਾਈਆਂ ਲੇਂਦੇ ਸਮੇਂ ਸਵੇਰ ਦੇ, ਬਣ ਤਰੇਲ ਸੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ !

ਬਨੇਰੇ 'ਤੇ ਤਾਂ ਔਂਦੇ ਨੇ ਪਰ

ਹੁਣ ਕਾਂ ਵੀ ਚੁਪ-ਚੁਪੀਤੇ ਫੇਰਾ ਪਾ ਮੁੜ ਜਾਂਦੇ ਨੇ !!

ਕਦੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕੇ ਰੁਖ ਵੀ ਵਾਜਾਂ ਦੇਂਦੇ ਸੀ !

ਪਿੱਪਲੀ ਦੇ ਪੱਤੇ ਹੋਕੇ ਭਰਦੇ

ਖ਼ੜ ਖ਼ੜ ਕਰ ਤੇਰੀ ਝਾੰਝਰ ਬਣ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਸੀ !

ਹੁਣ ਪੱਤੇ ਵੀ ਪਤਝੜ ਦੇ ਡਰ ਤੋ ਉਗਨੋਂ ਹੀ ਕਤਰੌਂਦੇ ਨੇ !

ਬਨੇਰੇ 'ਤੇ ਤਾਂ ਔਂਦੇ ਨੇ ਪਰ

ਹੁਣ ਕਾਂ ਵੀ ਚੁਪ-ਚੁਪੀਤੇ ਫੇਰਾ ਪਾ ਮੁੜ ਜਾਂਦੇ ਨੇ !!

ਕਦੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕੇ ਝੜੀ ਸੌਣ ਦੀ ਭੜਥੁ ਵੇਹ੍ੜੇ ਪੌਂਦੀ ਸੀ !

ਬੱਦਲ ਤੇਰੇ ਸਾਹ ਵਾਂਗੂ ਫੁਲਦੇ

ਵਰ ਵਰ ਤੇਰੀ ਅੱਖਿਆਂ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਂਦੇ ਸੀ !

ਹੁਣ ਸਹਕਦੇ ਬੁੱਲੇ ਬੱਦਲਾਂ ਨੂ ਵੀ ਨਾਲ ਉੜਾ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਨੇ !

ਬਨੇਰੇ 'ਤੇ ਤਾਂ ਔਂਦੇ ਨੇ ਪਰ

ਹੁਣ ਕਾਂ ਵੀ ਚੁਪ-ਚੁਪੀਤੇ ਫੇਰਾ ਪਾ ਮੁੜ ਜਾਂਦੇ ਨੇ !!

ਫੇਰਾ ਪਾ ਮੁੜ ਜਾਂਦੇ ਨੇ !!